Oorspronkelijk heb ik in mijn geboorteland Engeland biochemie gestudeerd, omdat ik als tiener een drijfveer voelde om iets voor mensen met kanker te betekenen.
Bij mijn eerste baan als biochemicus kreeg ik de kans om te luisteren naar vrouwen met borstkanker. Gedurende de drie uur voordat ze hun mastectomie ondergingen deelden zij hun eigen verhaal met mij.
Na 3 jaar begon ik intuïtief te voelen dat hun levenslust en emotionele veerkracht veel meer invloed hadden op het verloop van de kanker dan de biochemische kenmerken van hun tumor.
Anno 1972 besloot ik dat deze puur wetenschappelijke benadering niet mijn weg was.